• มีช่องให้ใส่จำนวนลังในการส่งครั้งนั้น

• มีช่องให้ใส่จำนวนหนังสือต่อหนึ่งลัง
• มีปุ่มให้กด "คำนวณจำนวนหนังสือทั้งหมด"
• มีที่แสดงผลลัพธ์ ว่าจำนวนหนังสือทั้งหมดเป็นเท่าไร

• ให้ค่าเริ่มต้นใน JTextField เป็น 0 นะ
•  JTextField นั้นเราสามารถเซ็ตคุณสมบัติต่างๆได้เหมือน JLabel เลย ไปอ่านใน slide กับ API ให้ดี
• ต้องทำให้ สิ่งที่พิมพ์ไปใน textfield นั้นอยู่ด้านขวาของตัว textfield
• อย่าลืมว่าต้องให้ edit ผล ไม่ได้ (ใช้เมธอด setEditable)
• JButton สามารถ setText และsetBounds หรือ setLocation, setSize ได้ เพื่อวางตำแหน่ง
• การ setLayout(new FlowLayout()) หรือ layout แบบอื่นๆ จะทำให้ ของต่างๆปรากฎบนจอได้ โดยไม่ต้อง setBounds แต่ว่าจะทำให้กำหนดขนาดได้ลำบากนิดหนึ่ง

• ให้ เมื่อ ผู้ใช้ พิมพ์ข้อมูลลงไปเป็นครั้งที่ไม่ใช่ครั้งแรก ใน JTextField ตัวใดตัวหนึ่งที่รับ input แล้ว ตัว JTextField ที่โชว์คำตอบ ต้องเคลียร์ด้วย เพื่อป้องกันการสับสนในคำตอบ 
• พอกด Calculate Total คำตอบใหม่ถึงจะโผล่มา
  

• ถ้าเกิดกด Calculate Total ไปในตอนที่อินพุต(ไม่ว่าของช่องใดก็ตาม) เป็นสิ่งที่ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นจำนวนเต็มได้ ให้โปรแกรม pop up Warning Dialog ออกมา บอกให้ผู้ใช้โปรแกรมเปลี่ยนค่าใน textfield ใหม่อีกครั้ง ตามรูปนี้ 

·         การตั้งชื่อ project ให้ตั้งชื่อตามรูปแบบต่อไปนี้

LAB##_<รหัสนิสิต> เช่น LAB08_5270271821

สําหรับแต่ละไฟล์ที่เขียน  ให้ตั้งชื่อไฟล์ที่เป็น .java ให้ตรงกับชื่อของ class ในไฟล์นั้นๆ และให้ขึ้นต้นไฟล์ด้วยข้อมูลเกี่ยวกับตัวเองดังนี้ 
/*

*                LAB##

*                รหัสนิสิต

*                ชื่อ-นามสกุล

*                หมายเลขห้อง หมายเลขเครื่องที่ใช้

*/

เช่น

/*

*                LAB08

*                5270271821

*                นายเพื่อ สกุลไทย

*                หอง 111 เครื่อง 101

*/

·         ไฟล์ที่ส่ง ให้ export ออกมาในรูปแบบ executable jar (ดูวิธีทำที่ด้านล่าง)โดยให้มี source code (.java) อยู่ภายใน jar ด้วย  และให้ตั้งชื่อตามรูปแบบดังต่อไปนี้    (โดยให้ใช้อักษรพิมพ์ใหญ่/เล็กในรูปแบบเดียวกับที่แสดงในตัวอย่างด้านล่าง)

LAB08_<รหัสนิสิต>.jar    

•   E-mail ที่ส่ง ให้ตั้งชื่อ Subject ของ E-mail ตามรูปแบบดังต่อไปนี้  โดยให้ใช้ตัวอักษรพิมพ์ใหญและเล็กในรูปแบบ

เดียวกับที่แสดงในตัวอย่างด้านล่าง 

LAB08_<รหัสนิสิต>    เช่น รหัสของผม(TA) คือ 5270271821 ก็จะมี Subject ของ E-mail เป็น LAB08_5270271821  

*** ถ้าหากมี comment หรืออะไรเพิ่มเติม  ให้เขียนไว้ใน body ของ E-mail   ห้ามเขียนไว้ใน Subject ของ E-mail ***

•   กําหนดส่งคือ วันศุกร์ ที่ 13 สิงหาคม เวลา 0:00 AM (เวลาเที่ยงคืนของคืนวันพฤหัส)

*** ห้ามลอก  ถ้าพบจะให้ 0 คะแนนในครั้งนั้นๆ ***

• ขึ้นแรก Right Click ตัวโปรเจ็ค แล้วเลือก export ตาม pop up menu ที่โผล่ขึ้นมา 
• จากนั้น เลือก jar ดังรูป

• กด Next ไป 
• วินโดว์จะเปลี่ยนเป็นอีกหน้า 
• ให้เลือกติ๊กถูกไฟล์ที่จะ export ทั้งหมด แล้วก็เลือก  Export generated class files and resources ซึ่งนี่คือคำสั่งในการเอาคลาสไฟล์ใส่จาร์ เพื่อให้รันได้ 
• สำหรับการส่งงาน จะต้องเลือกติ๊ก Export java source files and resources ด้วย เพราะจะได้มีโค้ดติดมาให้อาจารย์ตรวจ
• เลือกที่ที่จะให้ jar ไฟล์ไปอยู่ 
• เลือก compress ไฟล์ได้ด้วย

• จากนั้นกด Next 
• ถึงตรงนี้จะมีหน้าให้เลือก export files with compile warnings  ก็เลือกซะ 
• ตรง build project if not built automatically ก็ติ๊กไว้ด้วย 
• จากนั้นกด Next 
• ตอนนี้เราจะอยู่ในหน้า JArR Manifest Specification นี่คือการกำหนด Manifest file ซึ่งเป็นไฟล์ที่ตัวจาร์จะอ่านเวลาเราดับเบิ้ลคลิ๊ก โดยไฟล์นี้จะบอกจาร์ว่า ต้องไปรันคลาสเมนของโปรแกรมที่ไหน  
• เลือก Generate the manifest file 
• จะ seal ก็ได้ แต่อันนี้ไม่เกี่ยวกับบทเรียน
• ด้านล่าง เราเลือกคลาสที่มีเมธอด main ได้จากการ Browse

• พอเลือก main class แล้วก็กด Finish

• เราต้องสร้าง ตัวฟังเหตุการณ์ (Listener) ขึ้นมา 
• ตัวฟังมีหลายประเภท สำหรับที่ฟังการกดปุ่มได้ เรียกว่า actionListener
• เอาตัวฟังไปแปะกับปุ่มที่เราต้องการให้ทำงาน
• จากนั้นก็เขียนโค้ดของตัวฟัง ว่าพอมันฟังอยู่แล้วมีอะไรเกิดขึ้น (เช่นปุ่มถูกคลิก) ให้ทำอะไรบ้าง

• นี่หมายถึง ปุ่ม calculateJButton นี่ แปะ ActionListener object ไปกะมัน โดยใช้เมธอด addActionListener  
•  แล้วไอ้ตัว ActionListener object ที่สร้างขึ้นนี่ ก็มีเมธอด actionPerformed ที่จะรัน เมื่อได้รับฟังสัญญาณจากสิ่งที่ตัว ActionListener แปะอยู่
• เมธอด ต้อง actionPerformed เท่านั้น ถึงจะรับฟังการ "กดปุ่ม" ได้ 
• event นั้น จะถูกสร้างเป็น ActionEvent object ขึ้นมาเองโดยจาวาเมื่อปุ่มถูกกด เราสามารถเอาตัวแปร event มาดึงข้อมูลเกี่ยวกับการกดเมาส์ครั้งนั้นได้ด้วย แต่ว่าในที่นี้ก็ไม่ได้ใช้งานอะไรน่ะนะ
  
• ActionListener , actionPerformed, ActionEvent พวกนี้ จาวา นิยามไว้อยู่ก่อนแล้ว เราแค่ใช้ให้ถูกเท่านั้นก็พอ 
• วิธีเขียนแบบ new อะไรขึ้นมา แล้วนิยามเมธอดของมัน ณ ตรงนั้นเลย แบบนี้ เรียกว่า การใช้ anonymous inner class
• สมัยก่อน ใช้วิธี สร้างคลาสที่ extends ActionListener ขึ้นมาต่างหาก แล้วเขียนเมธอด actionPerformed ในคลาสนั้น จากนั้นตอนเอามาแปะกับปุ่มก็ new คลาสนั้น แทน ActionListener แต่ว่า ผมว่า นิยามไปในโค้ดแบบ anonymous inner class น่าจะสะดวกกว่านะ เพราะไม่ต้องสร้างคลาสขึ้นมาใหม่ต่างหากเลย เราแค่นิยามว่า ไอ้ ActionListener object ที่ถูกสร้างขึ้นใหม่นี้ จะมีโค้ดข้างในอะไรบ้าง แค่นั้นเท่านั้น

• ใช้เมธอด getText เอา text ที่อยู่ใน textbox ออกมาเป็น String ได้
• อย่าลืม ตัวเลขที่เป็น String จะต้องทำให้เป็น ตัวเลขซะก่อน ถึงจะเอามาคำนวณได้ เคยทำตอนเรียนจาวาแล้วนะ มีเมธอดอยู่นี่นะ
• ในการจะพิมพ์ตัวเลข ลง textbox ก็จะทำไม่ได้ เพราะพิมพ์ได้แค่ String ดังนั้น จะต้องเปลี่ยนเลขที่คำนวณแล้ว ให้เป็น String อีกที
• มีเมธอด String.valueOf( .. ) ให้ใช้นะ
  

• ตัว JTextField เมื่อมีการพิมพ์อะไรลงไป จะเกิด KeyEvent object ขึ้น 
• เราก็แค่เอาตัวฟังที่ฟัง event ชนิดนี้ได้ (KeyListener) ไปแปะกับ JTextField แล้วเขียนโค้ดในเมธอดของตัวฟังนั้น (เมธอดสำหรับฟังการกดคีย์ ชื่อ keyPressed(KeyEvent event))
• บอกนิดนึง ตอน new น่ะ ไม่ได้ใช้ new KeyListener() นะ แต่ใช้ new KeyAdapter()  ไม่เหมือนกับตอนใช้ ActionListener 
• ทั้งนี้เพราะว่า KeyListener นั้น จริงๆแล้วมีหลายเมธอด ถ้าเราจะเขียนโค้ดภายในของ KeyListener ที่สร้างแบบ anomymous inner class เอง จะต้องเขียนทุกเมธอด เนื่องจากจาวาบังคับไว้กับ Listener ทุกแบบ (ตอนที่ใช้ ActionListener นั้น ActionListener ถูกนิยามให้มีแค่เมธอดเดียว ก็เลย addActionListener ได้เลย ไม่ต้องกลัวเขียนหลายเมธอด) 
• แต่ว่า ถ้าใช้ KeyAdapter จะเลือกนิยามโค้ดของเราแค่หนึ่งเมธอดหรือกี่เมธอดก็ได้
  

• ทบทวนกันอีกหน่อย      Exception e คือ ตัวแปร e ใช้เก็บออบเจ็กต์ Exception โดย 
• เมื่อมี error เกิดขึ้น error จะอยู่ในรูปของ Exception object และจะถูกพยายามโยนออกไปนอกเมธอด  แต่ถ้ามี try-catch จับไว้ เราก็จะเรียก error ตัวนั้นตามที่ catch ตั้งชื่อรอไว้ นั่นคือ e เราสามารถนำ ข้อมูล ที่มากับ e ไปใช้ต่อได้ ขึ้นอยู่กับโปรแกรม 
• ถ้ามี error โค้ดก็จะมาทำในส่วนที่ catch ทำรอไว้ แต่ถ้าไม่มี โค้ดใน catch ก็จะไม่ถูก execute
• สำหรับการสั่งเปิด วินโดว์ ที่เป็น error message ขึ้นมานั้น ขอให้นิสิตไปดูวิธีใช้ JOptionPane ใน java.sun.com